Ik ben zorgverlener en ik zing met en voor mensen met dementie.
Wie help ik hier nou het beste mee?
Adem is alles…
In mijn vorige blog beschreef ik een weekje zoals dat er bij mij uit kan zien. Het zat, zacht gezegd, nogal vol. Zorg verlenen, lesgeven, zingen, optreden, coachen. En dat naast de gewone huiselijke besognes, zorgen voor de hond, het huis, de zonen, de man. En niet persé in die volgorde.
Het was veel, en al schrijvend drong dat pas goed tot me door. Ik nam me ook voor om dat de volgende keer anders te doen. Het moest over minder gaan. Veel minder. Misschien wel over niets. En ik weet niet of je deze blog vorige week afwachtte, maar het kwam niet, het werd even stil.
En dat doet goed. De beslissing om het even stil te maken. In totale rust een beetje achterover leunen en verwerken wat je net allemaal hebt meegemaakt. En meemaken, dat moet je niet te avontuurlijk zien. Het gaat niet persé over hele grote zaken, ook hele basale dagelijkse dingen kunnen een grote impact hebben.
En als je niet uitkijkt, loop je op een gegeven moment vol met indrukken. Er komt steeds minder ruimte voor nieuwe indrukken.
Je kunt je voorstellen en misschien voel je het ook zo, dat je je dan steeds meer afsluit voor de gebeurtenissen van het moment, de dingen die je doet en de mensen waar je mee omgaat en waar je voor zorgt.
En je wilt niet afgesloten zijn. Dat weet ik zeker. Je streeft naar een prettig contact met de mensen waar je mee samen leeft en waar je mee samenwerkt, en zeker ook naar een prettig contact met degene waar je voor zorgt.
Dus moet je een manier vinden om de indrukken en de dingen die gebeuren zo te verwerken dat ze je niet overnemen.
Even een moment stilte.
Kan dat? Ja, dat kan.
Laten we ons richten op je werk.
Misschien heb je het gevoel dat je helemaal geen ademruimte meer hebt. Dat je overvraagt wordt en helemaal geen zeggenschap meer hebt over hoe één en ander in je werkkring geregeld is.
Dan is nu het moment gekomen om het roer rigoureus om te gooien. Dit kan de bedoeling niet zijn!
Er is altijd wel een moment van pauze. Wat doe jij met die pauze?
Zak je uitgeblust in een stoel, neem je een kopje koffie of thee en steek je een sigaretje op, om vervolgens een kwartiertje met je collega de ochtend te bespreken? Stop daarmee! Laat even los! Je pauze is van jou!
Je doet het volgende:
Je zoekt een rustige plek op, waar je niet al te veel gestoord wordt.
Ga rustig zitten, of liggen als dat kan.
Probeer even nergens aan te denken.
Als je als vanzelf terugdenkt aan de drukke ochtend of middag die je gehad hebt, geef jezelf dan de opdracht om die gedachten vijf minuten te negeren.
Ondertussen luister je naar je ademhaling, luister naar het geruis van de lucht. In uit, in uit, in uit…
Voel het op en neer gaan van je borst en je buik. Misschien begint je buik te borrelen. Dat is een goed teken, dat wijst op ontspanning. Glimlach er maar om, het is jouw buik.
Met de spieren in je gezicht kun je jezelf trouwens helpen om meer te ontspannen, hoe onnozeler je durft te kijken, hoe losser je mond en je tong, hoe meer ontspanning.
Als je bang bent de tijd te vergeten, zet je een wekkertje, dan kun je je volledig laten gaan in de ontspanning en hoef je niet meer op te letten.
Beschouw de tijd tot het alarm als niemandsland, waar niemand iets te zoeken heeft , er is helemaal niets, alleen jij. Vijf minuutjes, dat is alles wat nodig is. En als je geoefend hebt, misschien zelfs wel korter.
Als je dit voor het eerst doet, vind je het misschien lastig. Maar geloof me, het is de moeite van het proberen waard. Eén of twee maal per dag zo’n moment voor jezelf creëren, op jezelf afstemmen, gaat je opleveren dat je meer ontspannen bent tijdens je werkzaamheden.
Het contact met je zorgvrager verloopt anders, omdat je weer ruimte hebt. Eerst ruimte in jezelf creëren, dan pas is er weer ruimte voor een ander. Dan kun je gaan afstemmen met de ander.
Loop jezelf niet voorbij. Wees je eigen, meest afgestemde instrument.
Je bent het waard.
Als zangeres weet ik hoe de adem werkt en hoe ik ermee kan spelen. In de bovenstaande oefening is het vooral de adem waar je je op richt.
Adem is één van de drie onderdelen die je gebruikt om te zingen. Adem, houding, articulatie. AHA!
Door je op je adem te concentreren, leer je afstemmen op jezelf.
Als je samen zingt, adem je samen.
Als je samen ademt, stem je zonder moeite af op elkaar.
Hoe gaaf is dat?
Dus wie help ik het beste als ik zing met mijn zorgvrager? Ik ben benieuwd wat je antwoord is.
Op 21 april a.s. en 21 mei a.s. geven Maartje De Lint en ik de workshop ‘zingen in de zorg’. Het afstemmen op jezelf en het afstemmen op elkaar zullen daarin zeker aan bod komen.
En daar verheug ik me nu al op!
We maken het beter!
Deel gerust met je netwerk: