Een jaar of 10 geleden werd mij gevraagd of ik wilde gaan zingen in een verpleeghuis waar mensen met dementie woonden. Ik weet nog heel goed wat die vraag met mij deed.
Voorheen had ik in veel muziekproducties op allerlei grote podia gestaan, als solist, als koorlid, als klassiek zangeres, musicalzangeres en in kindertheater. En ik had nog nooit het gevoel gehad dat ik dat niet durfde! Met veel branie en bravoure, erop vertrouwend dat ik mijn vak verstond, was ik altijd onbevangen het toneel opgegaan.
En nu, nu mij werd gevraagd om te gaan zingen in een tehuis, voor een groepje van maximaal 14 mensen, durfde ik ineens niet meer! Ik had helemaal geen ervaring in de gezondheidszorg. Ik stond op het punt om nee te zeggen, om te vluchten.
Ik dacht dat ik het niet zou kunnen. “Wat zou men van mij verwachten?” En als ik zou zingen voor zulke kwetsbare mensen, zou ik dan geen enorme fouten kunnen maken? Zouden ze misschien van mij schrikken? Zou ik wel met ze kunnen praten? Wat zouden ze van mij denken?’
Ik stelde me een groepje mensen voor, zo kwetsbaar en oud en, en, en…, Nee, dat was vast niets voor mij. Heel ver uit mijn comfortzone!
Marieke Westra van Theater Veder haalde mij over om het toch te doen. Ik zou het niet alleen hoeven doen, ik mocht het samen doen met iemand die ervaring had in de zorg voor dementerenden. Zij leidde de weg, zorgde voor de verbindende teksten en ik hoefde alleen maar te zingen en te reageren op wat er zou gebeuren. Dit creëerde voor mij veiligheid.
De eerste keer ging ik samen met Helma. Ik had de rol aangenomen van Jet Bok, een variété-artiste uit de jaren 20. Voor de theatrale prikkel. We speelden dat we elkaar kenden van vroeger en haalden herinneringen op aan onze schooltijd. De mensen vonden het heel leuk om daarover mee te praten. En natuurlijk werd er vroeger heel veel gezongen op school. Aangezien ik de variété-artiste was mocht ik het lied ‘ Knaapje zag een roosje staan’ zingen.
Dat moment veranderde mijn leven.
Tijdens het lied zag ik mensen die hadden zitten dommelen en mensen die wel hadden zitten kijken en luisteren naar ons spel, maar niet zo actief deel hadden genomen, opkijken en geïnteresseerd raken. Men begon mee te zingen. De sfeer veranderde compleet. We deden echt iets samen! We raakten samen in een soort flow van positieve, hoopvolle energie! Heel veel plezier en herkenning!
Gemakkelijk geluk!
Ik weet nog dat ik me voelde volstromen met een intens van geluk, ik was op mijn plek terechtgekomen. Ik had allerlei stijlen van muziek gezongen, maar dit was wat ik echt wilde doen!
Na het zingen leken de mensen het makkelijker te vinden om een gesprekje te voeren, ze begonnen ook over zichzelf te vertellen.
Na de voorstelling vertelden zorgverleners dat ze sommige dingen helemaal niet hadden geweten over de bewoners. Ze vertelden mij dat ze ook wel zouden willen kunnen zingen om op deze manier meer contact te krijgen, maar dat ze jammer genoeg niet konden zingen. En dat ze het al helemaal niet durfden! Nu is het zo dat bijna iedereen wel kan zingen, maar dat het lef om het te doen vaak ontbreekt.
En ik wist zeker dat ik daarbij zou kunnen helpen!
Dáárom ben ik zanglessen gaan geven aan zorgverleners, daarom heb ik mij verdiept in dementie en wat muziek voor mensen betekent. De verbindende kracht van zingen is niet mis te verstaan! Ik gun echt elke zorgverlener de mogelijkheid om zingen te kunnen gebruiken in het werk!
Ik hoop dat dit verhaal je een eerste aanzet geeft om je te verdiepen in de bijzondere kracht van zingen.Het niet durven zingen is namelijk tijdelijk. Als je eenmaal ervaren hebt wat zingen voor je kan doen, valt er helemaal niet zoveel meer te durven.
Maar ik neem het niet durven echt heel serieus. Hier alvast een paar tips;
- Creëer een veilige omgeving.
Als je in een groep werkt, vertel je collega’s dan waar je mee bezig bent. Dan kunnen ze je positief ondersteunen. - Als er collega’s geïnteresseerd zijn, vraag dan of ze met je mee willen denken, of zelfs met je mee willen doen.
- Begin met een eenvoudig liedje. Sterker nog, houd het bij eenvoudige liedjes. De kracht zit vaak in de eenvoud.
- Wees niet bang om vals of ‘fout’ te zingen. Iedereen maakt fouten en je geeft je zorgvrager mogelijk een handvat om jou iets te leren!
- Maak vooral veel plezier!
In de loop van de jaren heb ik ontdekt wat voor mogelijkheden zingen in de zorg biedt. Plezier beleven is een hele belangrijke. Als je jezelf kunt zien als iemand die zingen gebruikt in de zorg, en het ook wilt leren toepassen in de dagelijkse praktijk, kun je me vinden op www.dezooz.nl Er staan mooie workshops op. Kijk ook even op de Facebookpagina Dementie & Zingen, daar kun je inspirerende verhalen over zingen in de zorg lezen en zelf toevoegen. En we waarderen het enorm als je onze Facebook pagina liked.
Deel gerust met je netwerk: