Wat een mooi werk heb ik toch! Zaterdagmorgen traden Maretty Van De Mosselaar en ik op als de Wasgoedsingers in verpleeghuis Nicolaas in Lutjebroek. Om even een klein tipje van de sluier op te lichten (die zat trouwens ook bij het wasgoed, of was het een gordijntje?) Pleun is van het wasgoed en Gudela was goed.

Reken maar dat je daar enorm veel  lol mee kunt hebben. In een huiskamer zaten ongeveer acht bewoners en de woordspelingen vlogen ons om de oren! Lekker veel samen zingen en met zijn tienen uit je dak gaan om van een gewone zaterdag een heel bijzondere  te maken. Je weet nooit van tevoren wie je tegenkomt, en het is niet altijd zo uitbundig, maar het is altijd fijn om met elkaar te spelen en te zingen!

’s Middags mocht ik zingen voor de moeder van Maretty die jarig was. Na afloop vertelde Maretty me iets dat ik in mijn oren knoopte, waar ik heel blij van werd  en dat de inspiratie was voor dit artikel. Ze vertelde me dat ze er zielsgelukkig van werd om te zien dat haar moeder de gezongen aubade en het feit dat ze in het zonnetje werd gezet met zichtbaar plezier had kunnen ontvangen. En dat dat vroeger helemaal niet zo vanzelfsprekend voor haar was. Zomaar iets voor zichzelf ontvangen.

Ontvangen = geven
De deelnemers aan het nieuwe geheugenkoor in Delft hebben allemaal  iets goeds voor ogen. Men wil  door middel van samen zingen meer en beter contact te hebben met mensen met dementie. Sommigen zingen al graag, anderen willen dat graag gaan doen, zodat ze nog beter voor anderen kunnen zorgen.

Het was voor sommigen een verassing toen de  eerste oefening over de deelnemers zelf ging. Het was een eenvoudige oefening. Men zat in tweetallen tegenover elkaar en deed niets anders dan elkaar ontspannen aankijken en ademhalen.

Het bleek de moeilijkste oefening van de avond te zijn.

Op een ontspannen manier naar je laten kijken bleek nog niet zo eenvoudig. En ook ontspannen naar iemand kijken die ontspannen naar je zit te kijken bleek nog een hele opgave. Echt kijken, echt bekeken worden. Echt zien, echt gezien worden.

Echt samen het moment delen. Niet als zorgverlener en zorgvrager, maar als mensen onder elkaar.

De verhouding zorgvrager -zorgverlener is een ongelijke verhouding. Waarbij de zorgverlener de regie heeft. En met veel meer gemak een masker op kan houden. En dat moet waarschijnlijk ook in veel situaties.

Maar samen zingen in een koor is nou net een situatie waarin dat niet hoeft.

Het zorgt ervoor dat we een vorm van gelijkwaardigheid kunnen ervaren die in veel andere situaties moeilijk of onmogelijk lijkt te zijn geworden.  Kunnen ontvangen wat een ander je geeft is die ander een groot cadeau geven.

Cadeau voor elkaar
In het Koor Van Vergeten Liedjes zijn we gewend om te geven en te delen en we kunnen goed ontvangen, maar woensdagavond konden we de proef op de som nemen toen er een groep muzikanten uit Heerhugowaard speciaal voor ons kwam spelen.

Het koor bestaat drie jaar en de leden werden verblijd met een concert vol  Didgeridoos, trommels, fluiten en de hele rataplan. Vier spelers begonnen met spelen en zingen en 16 koorleden zaten er in een kring omheen. Het was de bedoeling dat iedereen die zich geroepen voelde mee ging doen!

Dat had even tijd nodig. De koorleden en ik zijn gewend om zonder masker te zingen met mensen met dementie, maar eerlijk waar, wij moesten eerst even ergens doorheen voordat we deelnamen aan het spektakel. En de boel kwam pas echt los nadat we hadden kunnen laten horen wat voor klankspel wij in het koor af en toe zingen tijdens de repetities. Ik vermoed dat het samen zingen zorgde voor verbinding en vertrouwen.  Daarna ging het dak eraf!

Jezelf een cadeau geven
Zes vrouwelijke ondernemers kwamen donderdag naar mijn studio  om een workshop te volgen. Janneke Van Heugten, van VIDM, had coaches en trainers gevraagd of ze een sessie cadeau zouden willen doen in het kader van Internationale vrouwendag.

Voor mij werd het een uitstapje, van zingen naar spreken. Ik moet wel eerlijkheidshalve vermelden dat ik van zingen ben uitgegaan, en dat de opwarmoefeningen typische inzingoefeningen waren!

Drie keer raden met welke oefening elke individuele sessie werd begonnen!

Even een moment nemen om te staan.  Ademhalen en non verbaal contact maken met je luisteraars. Ook deze vrouwen vonden dat nog niet zo eenvoudig. Ook deze ondernemers sprongen het liefst direct in de actie-modus, maar men was het erover eens dat het stil zijn en contact met jezelf hebben en dan pas met de ander uitstekend werkte voor de presentatie.

Deze spreekworkshop smaakte absoluut naar meer, hieronder enkele enthousiaste reacties van de deelnemers:

Super workshop, Judith weet bij iedereen precies duidelijk te maken waar het dingetje zit waardoor je (nog) beter wordt. Thanks.

Geweldig, to the point qua terugkoppeling en op een losse positieve manier.

Jij zet vrouwen in hun kracht!

Jij practicet what you preachet.

Ik kan dat wel ontvangen!

Heb je ook zo’n zin om op één van bovenstaande manieren je werk en daardoor je leven een beetje meer glans te geven? Zelf mee plezier te krijgen van datgene dat je geeft?

Klik hier op voor informatie over de Workshop Dementie en zingen voor professionals in de zorg.

Is dat niet precies wat je zoekt? Dan hoor ik hieronder graag in een reactie van je wat ik jou zou kunnen geven!

Deel gerust met je netwerk.