Cindy Kooijman, geestelijk verzorger Zonnehoeve en St. Joseph;

“Afgelopen december heeft er op de verpleegunit van St Joseph een kerstviering plaatsgevonden. Deze viering is mede een succes geworden door de waardevolle bijdrage van de het Koor van de Vergeten Liedjes. Door de warme betrokkenheid van de verschillende koorleden, die tussen onze dementerende bewoners in gingen zitten en veel contact met hen maakten, ontstond er een ware verbinding tussen alle aanwezigen. Dat uitte zich in het op zeer enthousiaste wijze ten gehore brengen van vele herkenbare kerstliederen. Het samenwerken met jullie was ook voor ons zeer inspirerend. Kortom, jullie komst vormde een wezenlijke meerwaarde aan de kerstviering! [/su_quote]

Hans Adolfsen, Dozent Zürcher Hochschule der Künste – Zürich;

“Wat een prachtig idee, ZOOZ!, en het idee erachter! Bedankt ervoor. Ik wens je heel veel succes ermee! Ik schrijf je dit als antwoord: mijn moeder is 91, en is sinds jaren Alzheimer-patiënt. Haar korte termijn-geheugen is vrijwel weg. Een normaal gesprek is bijna niet meer mogelijk. Ze weet niet wat ze met een koekje naast het theekopje aanmoet. Maar als ik zeg: Wer reitet so spät durch Nacht und Wind, komt de hele Erlkönig er zonder problemen foutloos uit! Ook de Lorelei en andere gedichten kent ze nog compleet uit haar hoofd. Bij mijn laatste bezoek ben ik met haar aan de piano gaan zitten: we zongen allerlei liedjes en er kwamen van alle kanten mensen aanlopen en erbij zitten. Het werd een superleuke sessie, mijn moeder zong alles mee. En genoot. Als ik dan na afloop zeg dat ze nog steeds fantastisch zingt , zegt ze: ik, zingen? Kind, ik zing helemaal niet meer. Ongelofelijk, die hersenen! Stel dat de kinderen tegenwoordig haast niet meer ( zouden ) zingen,wat weten ze dan nog als ze zo oud zijn als mijn moeder? Laten we allemaal blijven zingen![/su_quote]

Nicole Rehe;

“Ik vond het erg leuk op die repetitie laatst. Wat zijn het toch leuke liedjes. Ik vertelde jou in de pauze over die hoogbejaarde dame met afasie. Het was de bedoeling dat ik haar voor ga lezen. Ik vertelde haar hetgeen ik gehoord had in de voorstelling van Jochem Meijer. Zijn oma zei altijd tegen hem: als je het niet kan zeggen, dan zing je het maar. Daar moest ze erg om lachen. Toen Jochem Meijer, na operatie verlamd thuis in bed lag onder de slingers, wist zijn dochtertje van schrik niets te zeggen. Nadat Jochem die uitspraak van zijn oma tegen haar gezegd had, zong ze ” lang zal hij leven”. Ontroerend. Terug kijkend naar mijn mevrouw: ik merkte dat ze een woord er sneller uit krijgt, door het te zingen. Conclusie: we gaan zingen i.p.v. voorlezen. Dus niet alleen voor dementie is zingen goed, ook voor mensen met afasie. [/su_quote]