Zit ik in de auto lekker met Marco mee te blèren, moet ik steeds van hoog naar laag en weer terug springen. In de liedjes dan. Zijn stem en mijn stem hebben duidelijk een ander bereik. En ach, in de auto kan me dat natuurlijk helemaal niet zoveel schelen.
Maar als ik ooit serieus een liedje van Marco zou willen zingen, dan zou ik aan mijn instrumentale begeleider moeten vragen om het liedje te transponeren. Oftewel, het in een andere toonsoort te spelen. En dat is niet voor iedere instrumentalist even gemakkelijk.
Dat is een belangrijke reden dat het Koor van Vergeten Liedjes a capella zingt. A capella zingen betekent zingen zonder instrumentale begeleiding. Het geeft de dirigent van het koor de mogelijkheid om zelf de toonhoogte af te stemmen op de mensen die meezingen.
En om afstemmen gaat het.
Afstemmen op elkaar.
Het Koor van Vergeten Liedjes wil zingen gebruiken om mensen samen te brengen. Iets samen te laten beleven. Het Koor wil een instrument zijn om mensen die in de zorg werken de mogelijkheid te bieden om liedjes te leren die hun dementerende zorgvrager nog kent van vroeger.
Om een mantelzorger de moed en de ondersteuning te bieden om te durven te gaan zingen met hun dementerende partner of ouder.
Het Koor wil een handvat zijn voor de vrijwilliger die het vrijwilligerswerk met lichtheid en plezier wil verrichten.
Dan moet je het niet te moeilijk maken. Dan moet het zingen zo laagdrempelig mogelijk zijn. En laten we wel wezen, je kunt nog zo goed een liedje leren zingen met een pianobegeleiding, in de dagelijkse zorg loop je over het algemeen niet met een piano op je rug. Er is maar één instrument dat je altijd bij je hebt.
En dat instrument heeft iedereen. Jij ook. Wat je ook vindt van je eigen zangstem.
Misschien moet je ook altijd van hoog naar laag en weer terug springen als je meezingt met je lievelingsartiest. Dan hebben jullie waarschijnlijk een ander stembereik. Dat zegt niets over of je wel of niet kunt zingen. Laat je niet weerhouden om samen met iemand te zingen. Stem af op elkaar en maak plezier!
In mijn volgende blog wil ik schrijven over durven!